มีคนเคยพูดไว้ว่า ความปรารถนาข้อนึงของมนุษย์ที่มันยังคงสาละวนก่อกวนตัวเราอยู่นั้นคือการการจินตนาการถึงดินแดนที่ไม่มีอยู่จริง นี่ ฟังนะ เพื่อที่จะต้องสร้างเรื่องเล่าขึ้นมาซักเรื่อง ข้าจะต้องไปดูให้เห็นกับตาตัวเองก่อนว่าแต่ละที่มันเป็นยังไง ไปให้เห็นว่าท้องฟ้ามันสีอะไร น้ำทะเลมันสีอะไร เห็นของจริงแล้วถึงจะเอามาแต่งเรื่องได้ แล้วแกล่ะ […] ทำไมสิงโต หรืออะไรนะ สิงห์? มาอยู่กับโรบินนะ […] อยากให้ลองดูจอทีวีด้วย เพราะสำหรับตัวเองมันทำให้เห็นพื้นที่ของงานกว้างขึ้น […] ดูแมพข้างบนแล้ว เห็นแล้วอย่างเรื่องหนึ่งร้อยปีแห่งความว่างเปล่า อยากรู้ว่ามาอยู่ในพื้นที่ตรงนี้ อะไรที่มันจะหลุดลอยเข้าไปในนั้นบ้าง […] แต่นี่ยังไม่ได้อ่านมาร์เกซนะ คือมันมีความสนใจโคลัมเบีย แต่ไม่อยากเริ่มที่งานของนักเขียนคนนี้ มีใครที่เราควรอ่านอีกบ้าง […] มีอีกเล่มนะ [Waterfall #7 Another One Hundred Years of Solitude] แต่อันนี้คือเขาตั้งต้นไอเดียจากร้อยปีฯ ของมาร์เกซ แต่เนื้อหาที่อยู่ข้างในมันมีเรื่องของเอเชียด้วย ลองดูซีรีส์งานโฟโต้ของตาคนนี้สิ คือนอกจากคนกลับหัวในรูปแล้ว เวลาอ่านก็คิดเล่นๆ ว่าเล่มนี้มันก็เอาคอนเซ็ปต์มากลับหัว เป็นวรสารที่ทุ่มเทสุดๆ […] ทำไม เพราะใช้ปกแข็งน่ะเหรอ ((หัวเราะ)) […] ลองคิดเล่นๆ ว่าถ้ากลุ่มลูฟี่มาตามหาโพเนกลีฟที่ไทยคงได้ไม่ครบแน่นอน เพราะมีเรื่องถูกลบไปเยอะ […] เด็กนี่จะชวนเขาคุยรึเปล่า นั่งกันมานาน […] นั่นสิ ฝนตกแล้วด้วย เซ็งเลย […] เฮ้ยๆ คุยแล้ว […] เพิ่งเริ่มมาสนใจการดูนิทรรศการ มีเรื่องอยากถาม […] อยากรู้ว่าแต่ละคนที่มาแกลเลอรี่นี้เขาทำอะไรกัน? มาดูเฉยๆ รึเปล่า? หรือว่าสนใจอะไรต่อ? […] แล้วแต่คนเลย บางคนเข้ามาใช้เวลาแป๊ปเดียวแล้วกลับเลย แต่บางคนพอเข้ามาห้องนี้ก็ได้คุยกันผ่านหนังสือ เดินกลับไปห้องนิทรรศการ แล้วก็กลับเข้ามาคุยกันอีกรอบ อย่างที่เห็นคือในห้องนี้มันมีของให้ดูให้อ่านเยอะ เรื่องที่คุยเลยไม่ใช่แค่งานของศิลปิน แต่ข้ามไปถึงเรื่องที่คนคนนั้นเขาสนใจด้วย วันก่อนคุยกันเรื่องเกาหลี เรื่องเศรษฐกิจ อุตสาหกรรมก็คุยกันผ่านเล่มนี้ [Look East Gone West] […] เพราะว่าในเมืองโซลเองคนอยู่กันไม่ไหว ตัวเมืองเองก็ไม่มีพื้นที่อยู่อาศัยพอสำหรับทุกคน ทางรัฐบาลเลยมีแผนที่จะให้คนกระจายไปอยู่เมืองรอบๆ แทน ก็เลยมีพวกโปรเจกต์ที่พักอาศัยสำหรับคนที่กำลังตั้งตัวและเพิ่งมีครอบครัวให้ไปอยู่ที่นั่น เพราะอย่างน้อยค่าเช่ามันถูกกว่า […] ไปเจอเรื่องนี้มา [EP Volume 2: Design Fiction] คือ เขาเล่าให้ฟังว่าตัวเองสนใจการสร้างโลกขึ้นมาผ่านฟิคชั่น แต่แทนที่เขาจะสร้างโลกของตัวเองให้ออกมาสมบูรณ์แบบ ((เข้าใจว่าหมายถึงให้ภาพที่ชัดเจน ในแบบเดียวกับงานภาพยนตร์)) เขาชอบที่จะให้วัตถุสิ่งของ ((ที่มีอยู่แล้วใช่รึเปล่า)) บอกใบ้เราแทนว่าโลกในจินตนการมันจะเป็นยังไงได้บ้าง […] อย่างเมื่อก่อนฟิคชั่นแนวไซไฟก็คงคิดถึงรถที่ไม่มีคนขับใช่มั้ย แต่ดูนี่สิ [Learning to Live Together] เทสลาทำขึ้นมาแล้ว เห็นว่าคันจริงวิ่งบนถนนเมื่อไม่นานมานี้ […] เรื่องที่สนใจอาจมาจากสิ่งรอบตัวที่เราขับผ่านก็ได้ อย่างลูกระนาด เรียกอย่างนี้รึเปล่า((หัวเราะ)) หรือพวกโค้งขอบถนน […] หนึ่งร้อยปีแห่งความว่างเปล่านั้นก็คงเหมือนสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า มีการคาดเดาแต่ยังพิสูจน์ไม่ได้ แต่เราจะอยากรู้ผลลัพธ์ของมันจริงๆ เหรอ แทนที่จะปล่อยไว้ให้มันลึกลับต่อไป